O trasno de Ares
Preto do casto, baixando cara a costa había unha cova onde vivía un trano e o que e acercsba á cova afogaba.
A xente que pasaba por riba da cova e escoitaba ruído, se miraba para atrás, saía o trasno e pechábaa dentro.
O trasno podía converterse en galo, burro ou cabalo. Cando o trasno se convertía en galo, avisaba das invasións viquingas.
O trasno non estaba nunha cova senón que era unha rocha de forma estraña que se convertía no trasno.
BIBLIOGRAFÍA
Comparte en.
Imprimir.
