Leonor! Ai, Leonor!
Conta miña nai que cando ela tiña oito anos, unha noite estaban a quentarse na lareira todos os membros da familia cando, de repente, oiron uns berros altísimos chamando por súa nai: Leonor! Ai, Leonor!
Miña avoa saiu fóra, acompañada por miña nai ,pensando que eran as Bustelas, as veciñas do lado. Fóra estaba todo en silencio, non se escoitaba nada; mais dentro seguían a chamar por miña avoa.
Os poucos dias morreu o pai de Leonor dun infarto. Fora un aviso!
Texto remitido por Isabel, de Riobóo, concello da Estrada (Pontevedra) en outubro de 2024. Lugar da lenda: Gándara, Os Ánxeles (Brión, A Coruña).
Comparte en.
Imprimir.
