Micromitos 068: O cardo branco
A carón da fonte que hai na aldea de Castiñeira, en Vilariño de Conso, nace todos as primaveras un fermoso cardo branco. Disque é a figura que toma unha moza moura alí encantada.
Unha vez pasou a carón da fonte un rapaz que viu a moza peiteándose cuns peites relucentes de ouro e prata. O rapaz preguntoulle quen era e que facía, e ela respondeu:
—Estou encantada e non sabes canto me gustaría que me desencantases.
—E como poido facer? —preguntou o mozo.
—Tes que vir pola mañá moi cedo. Eu vou saír da fonte en figura de serpe e ti, sen que se che note o medo, fasme sangue e xa me desencantas.
Mais o mozo non madrugou e cando deu chegado, a moza deixara de ser serpe e recuperara a figura de moura polo que, moi enfadada, díxolle:
—Como non fixeches como che pedín xa non me podes desencantar. Terei que quedar aquí para sempre!
E desapareceu polo cano da fonte.
«Desde aquela, anos tras ano, cando chega a primavera, onda a fonte nace un cardo» din os versos ben rimados de A. García Teijeiro para o libro ‘Lendo lendas, digo versos’.
Serie: Micromitos
Publicación: Nós Diario, 3 de decembro de 2020.
Comparte en.
Imprimir.
