Meus abuelos contaban que os seus pais (meus bisabuelos) dician que tiñan visto ese animal, e que se lles enredaba nas pernas e mordialles os pantalons, eles cas chaquetas tentaban quítalo de ali, miña abuela falaba de esa zorra e afirmaba que si a tiña vista, que botaba chispas pola boca o ladrar. Esta xente andaba polos camiños cando non había luz, os avistamentos eran pola zona da parroquia de Pedraza e San Martiño (Antas de Ulla), e concretamente un muiño donde levaban o trigo a moer para facer fariña, muiño do Coto.