Alén, Máis Alá
CATEGORÍAS RELACIONADAS
Micromitos 016: A música do vento
A min contoumo Manuel Cabaleiro e a el o seu irmán, Federico, quen xa o escoitara da nai, e esta da avoa, e así quen sabe desde cando se contaba na casa. O caso sucedeu en Cabreiros, no concello de Xermade.
Unha vez pasou polo lugar un cego que andaba pedindo esmola polas portas. Agradecía as doazóns interpretando, coa axuda dun violín, coplas e romances. Un can servíalle de guía.
Por enfermidade, por vello ou polo que fose, o cego morreu e os veciños do lugar para non ter que dar explicacións á xustiza nin á garda civil acordaron soterralo ás caladiñas nunha illa que se forma entre dúas canles do río Trimaz. No burato, canda o corpo, inhumaron o violín.
O prodixio poético veu despois. Manuel di que o seu irmán asegura que a súa nai lle dixo que cando un refacho de vento abana as pólas das árbores que medran naquela illa inzada de carballos, salgueiros e bidueiros hai quen escoita as mesmas melodías que interpretaba o cego cando andaba polas portas pedindo para comer.
Hai que ir alí en día airado e escoitar, a ver se é certo! O can desapareceu, buscando a vida.
«⇔»
Serie: Micromitos Publicación: Nós Diario, 22 de setembro de 2020.
Locución audio: Rocío Romero Otero
Comparte en.
Imprimir.
