Visión dun enterro en Ourol (Lugo)
Unha tía min contoume que outra tía miña, cuñada súa, tivo un presentimento da morte do seu pai, o meu avó , co que vivían. Tamén usou o verbo "ver", repetiuno varias veces, cando mo contou anos despois. Como eu non nacín en Galicia, recordo que me chamou moito a atención o do verbo "ver".
Parece que a miña tía contoulle que vira pola corredoira que levaba á estrada como subía un enterro, quen levaban o féretro …etc. O meu avó era maior pero estaba ben naquel momento. Ela díxollo pouco despois, o meu informante presignouse ...
O meu avó morreu ao cabo dunha semana e o enterro foi tal como o dixo . Recordo que estas historias contábaas a miña informante un pouco en plan "clandestino" ás cativas , fillas e sobriñas e que ao meu tío, o seu marido, non lle gustaba que nos contase estas historias.
Esta historia oína alá polos anos 60, en Vilares, Merille, Ourol (Lugo) e espero que ás miñas curmás non lles importe. Estas cousas considerábanse un "atraso" e só se contaban aos íntimos para que non fosen rirse deles.
[Remitido por Teresa Casabella. Marzo de 2014]
Comparte en.
Imprimir.
